Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ήρθαν ξανά τα κύματα...



















Ετικέτες

Σχόλια

Ο χρήστης Φωτεινή S είπε…
Εντελώς ξαφνικά βλέπουμε τέτοιες εικόνες κι εδώ στο Ρέθυμνο.
Η αλήθεια είναι ότι τη φοβάμαι τη θάλασσα, αλλά δεν κάνω και σε τόπο χωρίς αυτή
Πολλά φιλιά!
12 Οκτωβρίου 2008 στις 2:31 μ.μ.
Ο χρήστης SPantelaki είπε…
Έτσι Φωτεινή μου....Να τη βλέπω μόνο......
Με ταξιδεύει, έτσι κι αλλιώς..
Φιλιά!!
12 Οκτωβρίου 2008 στις 7:09 μ.μ.
Ο χρήστης ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ είπε…
Καλησπέρα
η θάλασσα δε θέλει φόβο, σεβασμό θέλει.
Άμα την αγαπήσεις μια φορά, αυτή θα σ΄αγαπάει για πάντα.
Πολλά φιλιά!!
16 Οκτωβρίου 2008 στις 1:48 μ.μ.
Ο χρήστης Aθηνά Π.Κ. είπε…
Στελλίτσα μου καλημέρα !! Μ αρέσει η φουρτουνιασμένη θάλασσα , ωραίες φωτογραφίες , καλή και η Ομηρόλη, θα πάρω κι άλλο της βιβλίο!! Τα Σαμιώτικα φιλιά μου στην όμορφη Κρήτη !!
17 Οκτωβρίου 2008 στις 11:11 π.μ.
Ο χρήστης Φωτεινή S είπε…
Πού χάθηκες, βρε Στέλλα;
Είσαι καλά;
31 Οκτωβρίου 2008 στις 12:24 π.μ.
Ο χρήστης Φωτεινή S είπε…
Κάτι σοβαρό;
Ελπίζω τώρα όλα καλά.
Άντε πιάσε τις ρούγες κι εσύ. Η Βαρκελώνη καταπληκτική! Όταν βρεις χρόνο δες τις φωτογραφίες.
Φιλιά
31 Οκτωβρίου 2008 στις 1:11 π.μ.
Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος...

ΓΙΑΤΙ ΚΥΡΙΕ ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ; Όταν πριν από είκοσι σχεδόν χρόνια φόρεσα τη στολή του Έλληνα Αστυνομικού, ένοιωσα περήφανος που θα μου δινόταν η ευκαιρία να κάνω και εγώ κάτι στην κοινωνία. Να προστατέψω τους συμπολίτες μου, να προσφέρω στσυς συνανθρώπους μου, να εξυπηρετήσω όσους ζητούσαν τη βοήθεια μου. Σ' αυτά τα χρόνια δε λέω ότι κατάφερα όλα όσα είχα ονειρευτεί σαν νέος. Πολλές οι αντιξοότητες, σε μια χώρα που όλοι θέλουν η Αστυνομία να επιτελεί με αυστηρότητα και στο ακέραιο το καθήκον της, ΑΛΛΑ στους άλλους . Ο καθένας εξαιρεί τον εαυτό του . Κατάφερα όμως να διατηρήσω κάτι που με περηφάνια θα κληροδοτούσα στα παιδιά μου: την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΟΥ. Περπατούσα με το κεφάλι ψηλά. Όμως μεχρι στις 6-12-2008.... Τη μέρα που συνάντησες μια παρέα παιδιών που ανάμεσα τους ίσως ήταν και ο γιος μου . Ίσως πιο πίσω να ήταν και ο γιος σου . Ναι. Σου αντιμίλησαν. Ενδεχομένως να πέταξαν και μια πέτρα. Ίσως και να σε έβρισαν με τον εφηβικό τους τσαμπουκά. Και συ αντί να τους νουθετήσεις ή έστω να φύγει...
14 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα

Φθινοπώριασε...

...αλλά τα Χανιά είναι πάλι όμορφα... Αυτή η ανάρτηση αφιερώνεται σε όσους ήρθαν, έφυγαν και νοσταλγούν, σε όσους λείπουν μόνιμα και νοσταλγούν και στους μελλοντικούς νοσταλγούς, δηλαδή σε όσους είναι εδώ και θέλουν ή θα αναγκαστούν να φύγουν. Έτσι κι αλλιώς ζώντας με νοσταλγία γι αυτή την πόλη νοίωθεις γεμάτος. Κοντά ή μακριά δεν σε αφήνει ποτέ μόνο.
16 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα

Στίχοι ποιημάτων - τραγουδιών

Πάτησα την πέτρα που πάτησες Κάθισα στην πέτρα που κάθησες Ήπια νερό από την πηγή που ήπιες Κι όμως δε σε χόρτασα Στη δυστυχία ευτυχής Στη λάμψη της σελήνης τ΄απόβραδο έσβηνε το φως στην καινούρια μέρα που κανείς δεν ξέρει τι θα μας φέρει. Ποιος άραγε μπορεί να μας το πει αυτό; Γι΄αυτό προς τα πίσω ποτέ μην κοιτάζεις, ό,τι έγινε λέγε έχει καλώς, κοίταζε μπροστά και προχώρα και μέχρι αύριο έχει ο Θεός. Εξάλλου, τίποτα συ δεν μπορείς ν΄αλλάξεις. Κάποιος άλλος τα κανονίζει όλ΄αυτά. Σου γράφει, σου σβήνει, σου τα δίνει όλα ή τα πάντα σου παίρνει σε λίγα λεπτά. Γι΄αυτό μην ψάχνεις να βρεις εξηγήσεις, δεν υπάρχει εδώ λογική. Μόνο πρέπει να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος σ΄αυτήν την πλάση, υπάρχουν κι άλλοι πολλοί, που πιο δυστυχείς από σένα είναι κι αν τους γνωρίσεις, τρομάζεις. Και τότε "Μες στη Δυστυχία σου αισθάνεσαι Ευτυχής". Περιέχονται στο βιβλίο ποιημάτων ΄΄Η Σιωπή του Λόγου΄΄ του Βαγγέλη Κιαγιαδάκη (Φτερόλακα). Ρέθυμνο, 2004. Πέτρα ο Λόγος Πολλές φορές σκληρός σαν πέτρα, ανελέ...
12 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα