Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Καλό Ταξίδι Ελουάνα..



«'Εσβησε» η Ελουάνα Ενγκλάρο
Δευτέρα, 09.02.09, Ελεύθερος Τύπος

Την τελευταία της πνοή άφησε η Ελουάνα Ενγκλάρο, η υπόθεση της οποίας πυροδότησε πολιτική αντιπαράθεση στη γειτονική Ιταλία. Η 38χρονη, που βρισκόταν εδώ και 17 χρόνια σε κώμα ύστερα από αυτοκινητιστικό ατύχημα, είχε μετατραπεί σε σύμβολο του αγώνα για το δικαίωμα στην ευθανασία.


Η αντίστροφη μέτρηση για το θάνατό της ξεκίνησε το Σάββατο, οπότε και οι γονείς της διέκοψαν την παροχή σίτισης, με τη σύμφωνη γνώμη του ιταλικού Αρείου Πάγου.
Η Ελουάνα ήταν βυθισμένη σε κώμα από τον Ιανουάριο 1992, ωστόσο, τόσο η Καθολική εκκλησία όσο και η κυβέρνηση δεν επέτρεπαν στους γονείς της να προχωρήσουν σε ευθανασία.


Έπειτα από χρόνια νομικών μαχών, ο πατέρας της κατάφερε να του αναγνωριστεί το Νοέμβριο από το Εφετείο το δικαίωμα να σταματήσει τη σίτιση της κόρης του.
Τη Δευτέρα, η κυβέρνηση Μπερλουσκόνι κατέθεσε σχέδιο νόμου στο Ιταλικό Κοινοβούλιο σε μια προσπάθεια να αποφευχθεί ο θάνατος της Ελουάνα αλλά ο πατέρας της, Μπεπίνο Εγκλάρο δραστηριοποιήθηκε και έδωσε μάχη για να εφαρμοστεί η βούληση της κόρης του, για τερματισμό της ζωής της.


__________________________


Δεν είχα μάθει ποτέ τίποτα γι΄αυτήν την ιστορία και όταν διάβασα την είδηση αυτή συγκλονίστηκα. Τον Ιανουάριο του 1992 που στην Ελουάνα συνέβηκε το μοιραίο τροχαίο ατύχημα , για μένα ξεκινούσε ένας νέος κύκλος ζωής... Τον ίδιο μήνα, το ίδιο έτος .....και έχουμε ακριβώς την ίδια ηλικία...

Πόσο αχάριστοι είμαστε πολλές φορές με την ίδια την ζωή μας αφήνοντας να μας επηρεάζουν τα ΄΄μικρά ΄΄ και τα ασήμαντα και καταναλώνοντας την ενέργεια μας σε λάθος πράγματα..


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος...

ΓΙΑΤΙ ΚΥΡΙΕ ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ; Όταν πριν από είκοσι σχεδόν χρόνια φόρεσα τη στολή του Έλληνα Αστυνομικού, ένοιωσα περήφανος που θα μου δινόταν η ευκαιρία να κάνω και εγώ κάτι στην κοινωνία. Να προστατέψω τους συμπολίτες μου, να προσφέρω στσυς συνανθρώπους μου, να εξυπηρετήσω όσους ζητούσαν τη βοήθεια μου. Σ' αυτά τα χρόνια δε λέω ότι κατάφερα όλα όσα είχα ονειρευτεί σαν νέος. Πολλές οι αντιξοότητες, σε μια χώρα που όλοι θέλουν η Αστυνομία να επιτελεί με αυστηρότητα και στο ακέραιο το καθήκον της, ΑΛΛΑ στους άλλους . Ο καθένας εξαιρεί τον εαυτό του . Κατάφερα όμως να διατηρήσω κάτι που με περηφάνια θα κληροδοτούσα στα παιδιά μου: την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΟΥ. Περπατούσα με το κεφάλι ψηλά. Όμως μεχρι στις 6-12-2008.... Τη μέρα που συνάντησες μια παρέα παιδιών που ανάμεσα τους ίσως ήταν και ο γιος μου . Ίσως πιο πίσω να ήταν και ο γιος σου . Ναι. Σου αντιμίλησαν. Ενδεχομένως να πέταξαν και μια πέτρα. Ίσως και να σε έβρισαν με τον εφηβικό τους τσαμπουκά. Και συ αντί να τους νουθετήσεις ή έστω να φύγει...

Φθινοπώριασε...

...αλλά τα Χανιά είναι πάλι όμορφα... Αυτή η ανάρτηση αφιερώνεται σε όσους ήρθαν, έφυγαν και νοσταλγούν, σε όσους λείπουν μόνιμα και νοσταλγούν και στους μελλοντικούς νοσταλγούς, δηλαδή σε όσους είναι εδώ και θέλουν ή θα αναγκαστούν να φύγουν. Έτσι κι αλλιώς ζώντας με νοσταλγία γι αυτή την πόλη νοίωθεις γεμάτος. Κοντά ή μακριά δεν σε αφήνει ποτέ μόνο.

Στίχοι ποιημάτων - τραγουδιών

Πάτησα την πέτρα που πάτησες Κάθισα στην πέτρα που κάθησες Ήπια νερό από την πηγή που ήπιες Κι όμως δε σε χόρτασα Στη δυστυχία ευτυχής Στη λάμψη της σελήνης τ΄απόβραδο έσβηνε το φως στην καινούρια μέρα που κανείς δεν ξέρει τι θα μας φέρει. Ποιος άραγε μπορεί να μας το πει αυτό; Γι΄αυτό προς τα πίσω ποτέ μην κοιτάζεις, ό,τι έγινε λέγε έχει καλώς, κοίταζε μπροστά και προχώρα και μέχρι αύριο έχει ο Θεός. Εξάλλου, τίποτα συ δεν μπορείς ν΄αλλάξεις. Κάποιος άλλος τα κανονίζει όλ΄αυτά. Σου γράφει, σου σβήνει, σου τα δίνει όλα ή τα πάντα σου παίρνει σε λίγα λεπτά. Γι΄αυτό μην ψάχνεις να βρεις εξηγήσεις, δεν υπάρχει εδώ λογική. Μόνο πρέπει να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος σ΄αυτήν την πλάση, υπάρχουν κι άλλοι πολλοί, που πιο δυστυχείς από σένα είναι κι αν τους γνωρίσεις, τρομάζεις. Και τότε "Μες στη Δυστυχία σου αισθάνεσαι Ευτυχής". Περιέχονται στο βιβλίο ποιημάτων ΄΄Η Σιωπή του Λόγου΄΄ του Βαγγέλη Κιαγιαδάκη (Φτερόλακα). Ρέθυμνο, 2004. Πέτρα ο Λόγος Πολλές φορές σκληρός σαν πέτρα, ανελέ...