Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αφιέρωμα στον Γιάννη Ρίτσο



Εκδήλωση με λόγο και μουσική, αφιερωμένη στον ποιητή της Ρωμιοσύνης Γιάννη Ρίτσο, διοργανώνει ο Φιλολογικός Σύλλογος Κισάμου, την Δευτέρα 10 Αυγούστου, στις 9 το βράδυ, στο Πέτρινο Θέατρο στα Νοπήγια.

Η ζωή του ποιητή που συνέδεσε το πεπρωμένο του με το όραμα της ανθρωπότητας για λευτεριά και δικαιοσύνη και τάχθηκε από τα δύσκολα χρόνια της εφηβείας του, να υπηρετεί την ποίηση, εκφράζοντας τους καημούς και τις ελπίδες ενός λαού αλλά και τους προβληματισμούς ενός στοχαστή θα ξεδιπλωθεί στο κοχύλι του πέτρινου θεάτρου.

Θα προβληθούν εικόνες από την Οδύσσεια της ζωής του, θα απαγγελθούν στίχοι από ποιητικές του συλλογές και θα ακουστούν τραγούδια από τον Επιτάφιο, την Ρωμιοσύνη, το Καπνισμένο Τσουκάλι, τα Λιανοτράγουδα, την Εαρινή Συμφωνία και την Κυρά των Αμπελιών, σε μουσική Μίκη Θεοδωράκη, Χρήστου Λεοντή, Γιάννη Μαρκόπουλου, Γιώργου Κοτσώνη.

Τα τραγούδια θα ερμηνεύσουν οι: Βασίλης Καρεφυλλάκης, Βιργινία Ντοκάκη, Νίκος Χορευτάκης.

Θα τους συνοδεύσουν οι μουσικοί: Γιάννης Χορευτάκης (κιθάρα), Νίκος Μαργαριτάκης (μπουζούκι), Γιώργος Δημόπουλος-Γιάννης Χαρτζουλάκης (πλήκτρα), Νεκτάριος Δασκαλάκης (Ντράμς), Ανδρέας Κυριτσάκης (Μπάσο).

Γενική είσοδος 10 ευρώ.

Πηγή: www.chania.eu

_______________________________

Με αφορμή αυτήν την εκδήλωση θέλω να εκφράσω δημόσια τις θερμές ευχαριστίες μου και να δώσω πολλά συγχαρητήρια στον Φιλολογικό Σύλλογο Κισάμου γιατί διοργανώνουν πάντα ποιοτικές εκδηλώσεις και μας δίνουν την ευκαιρία να παρακολουθούμε πολύ αξιόλογα δρώμενα.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

''Μαντινάδα είναι η κραυγή που αφήνει μια ψυχή αρρενωπή, αλλά εξαιρετικά ευαίσθητη: Η Κρητική Ψυχή. '' ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

΄Ο,τι γραφτεί μες την ψυχή, καλό - κακό, δε σβήνει και έχει το χέρι του γραφιά, για πάντα, την ευθύνη... Μήτσος Σταυρακάκης Βάλε νερό στ΄τσι χούφτες σου κι όσο θα δεις να μείνει είναι οι χαρές που αλάργω σου εδά η ζωή μου δίνει. Ποτέ μην πάρεις δανεικά φτερά για να πετάξεις, με τα δικά σου να πετάς κι όποτε, κι όπου φτασεις... Αν βρω τ΄αθάνατο νερό δεν πίνω κι ας πεθάνω άμα δε βρεις να πιεις και συ ήντα θα ζω να κάνω... Στην αγκαλιά μου έζησες το κάθε όνειρο σου και ΄καμα ένα και πονώ που το κρατείς δικό σου... Πάντοτε σβήνει ένα κερί στον άνεμο αφημένο κι ευθύνη έχει απού ΄πρεπε να το κρατά αναμμένο... Φτερούγες κάνει η σκέψη μου κι απάνω σου τσ΄απλώνει, να σου σκεπάζει το κορμί, φως μου, να μην κρυώνει... Σπόρους του γιασεμιού θα βρω στη σκέψη να φυτέψω, να κάμω γλάστρα την καρδιά λουλούδι να σου μπέψω. Αφού δεν είναι δυνατό κοντά σου να σιμώσω, ενός ονείρου θα΄κλουθώ, να΄ρθω να σ΄αναταμώσω. Ήθελα να΄μαι θάλασσα και συ από πάνω

Στίχοι ποιημάτων - τραγουδιών

Πάτησα την πέτρα που πάτησες Κάθισα στην πέτρα που κάθησες Ήπια νερό από την πηγή που ήπιες Κι όμως δε σε χόρτασα Στη δυστυχία ευτυχής Στη λάμψη της σελήνης τ΄απόβραδο έσβηνε το φως στην καινούρια μέρα που κανείς δεν ξέρει τι θα μας φέρει. Ποιος άραγε μπορεί να μας το πει αυτό; Γι΄αυτό προς τα πίσω ποτέ μην κοιτάζεις, ό,τι έγινε λέγε έχει καλώς, κοίταζε μπροστά και προχώρα και μέχρι αύριο έχει ο Θεός. Εξάλλου, τίποτα συ δεν μπορείς ν΄αλλάξεις. Κάποιος άλλος τα κανονίζει όλ΄αυτά. Σου γράφει, σου σβήνει, σου τα δίνει όλα ή τα πάντα σου παίρνει σε λίγα λεπτά. Γι΄αυτό μην ψάχνεις να βρεις εξηγήσεις, δεν υπάρχει εδώ λογική. Μόνο πρέπει να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος σ΄αυτήν την πλάση, υπάρχουν κι άλλοι πολλοί, που πιο δυστυχείς από σένα είναι κι αν τους γνωρίσεις, τρομάζεις. Και τότε "Μες στη Δυστυχία σου αισθάνεσαι Ευτυχής". Περιέχονται στο βιβλίο ποιημάτων ΄΄Η Σιωπή του Λόγου΄΄ του Βαγγέλη Κιαγιαδάκη (Φτερόλακα). Ρέθυμνο, 2004. Πέτρα ο Λόγος Πολλές φορές σκληρός σαν πέτρα, ανελέ

Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος...

ΓΙΑΤΙ ΚΥΡΙΕ ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ; Όταν πριν από είκοσι σχεδόν χρόνια φόρεσα τη στολή του Έλληνα Αστυνομικού, ένοιωσα περήφανος που θα μου δινόταν η ευκαιρία να κάνω και εγώ κάτι στην κοινωνία. Να προστατέψω τους συμπολίτες μου, να προσφέρω στσυς συνανθρώπους μου, να εξυπηρετήσω όσους ζητούσαν τη βοήθεια μου. Σ' αυτά τα χρόνια δε λέω ότι κατάφερα όλα όσα είχα ονειρευτεί σαν νέος. Πολλές οι αντιξοότητες, σε μια χώρα που όλοι θέλουν η Αστυνομία να επιτελεί με αυστηρότητα και στο ακέραιο το καθήκον της, ΑΛΛΑ στους άλλους . Ο καθένας εξαιρεί τον εαυτό του . Κατάφερα όμως να διατηρήσω κάτι που με περηφάνια θα κληροδοτούσα στα παιδιά μου: την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΟΥ. Περπατούσα με το κεφάλι ψηλά. Όμως μεχρι στις 6-12-2008.... Τη μέρα που συνάντησες μια παρέα παιδιών που ανάμεσα τους ίσως ήταν και ο γιος μου . Ίσως πιο πίσω να ήταν και ο γιος σου . Ναι. Σου αντιμίλησαν. Ενδεχομένως να πέταξαν και μια πέτρα. Ίσως και να σε έβρισαν με τον εφηβικό τους τσαμπουκά. Και συ αντί να τους νουθετήσεις ή έστω να φύγει