Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πανευφήμια 2010-Ματαίωση Κρητικής Βραδιάς


Λόγω θανάτου σε τροχαίο ατύχημα αργά χθες το βράδυ του συγχωριανού και φίλου μας Κωνσταντίνου (Ντίνου) Μαρκουλάκη του Εμμανουήλ, ματαιώνεται η προγραμματισθείσα από τον Πολιτιστικό Σύλλογο Πανεθήμου, για τις 31/07/2010, Κρητική Βραδιά.
Εκφράζω τα θερμά μου συλλυπητήρια στην οικογένεια του Ντίνου Μαρκουλάκη.
Πατήστε εδώ  για να δείτε την Ανακοίνωση του Πολιτιστικού Συλλόγου Πανεθήμου


Θερμά συλλυπητήρια εκφράζω και στην οικογένεια του Σταύρου Μπασάκη , χοροδιδάσκαλου της χορευτικής ομάδας ''ΟΙ ΠΕΛΑΣΓΟΙ'' , ο οποίος πολύ πρόωρα, όπως και ο Κωνσταντίνος, έφυγε από την ζωή χθες το απογευμα και κηδεύεται σήμερα στη Δρακώνα.

Ας είναι ελαφρύ το χώμα που θα τους σκεπάσει..
Ετικέτες

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος...

ΓΙΑΤΙ ΚΥΡΙΕ ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ; Όταν πριν από είκοσι σχεδόν χρόνια φόρεσα τη στολή του Έλληνα Αστυνομικού, ένοιωσα περήφανος που θα μου δινόταν η ευκαιρία να κάνω και εγώ κάτι στην κοινωνία. Να προστατέψω τους συμπολίτες μου, να προσφέρω στσυς συνανθρώπους μου, να εξυπηρετήσω όσους ζητούσαν τη βοήθεια μου. Σ' αυτά τα χρόνια δε λέω ότι κατάφερα όλα όσα είχα ονειρευτεί σαν νέος. Πολλές οι αντιξοότητες, σε μια χώρα που όλοι θέλουν η Αστυνομία να επιτελεί με αυστηρότητα και στο ακέραιο το καθήκον της, ΑΛΛΑ στους άλλους . Ο καθένας εξαιρεί τον εαυτό του . Κατάφερα όμως να διατηρήσω κάτι που με περηφάνια θα κληροδοτούσα στα παιδιά μου: την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΟΥ. Περπατούσα με το κεφάλι ψηλά. Όμως μεχρι στις 6-12-2008.... Τη μέρα που συνάντησες μια παρέα παιδιών που ανάμεσα τους ίσως ήταν και ο γιος μου . Ίσως πιο πίσω να ήταν και ο γιος σου . Ναι. Σου αντιμίλησαν. Ενδεχομένως να πέταξαν και μια πέτρα. Ίσως και να σε έβρισαν με τον εφηβικό τους τσαμπουκά. Και συ αντί να τους νουθετήσεις ή έστω να φύγει...
14 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα

Φθινοπώριασε...

...αλλά τα Χανιά είναι πάλι όμορφα... Αυτή η ανάρτηση αφιερώνεται σε όσους ήρθαν, έφυγαν και νοσταλγούν, σε όσους λείπουν μόνιμα και νοσταλγούν και στους μελλοντικούς νοσταλγούς, δηλαδή σε όσους είναι εδώ και θέλουν ή θα αναγκαστούν να φύγουν. Έτσι κι αλλιώς ζώντας με νοσταλγία γι αυτή την πόλη νοίωθεις γεμάτος. Κοντά ή μακριά δεν σε αφήνει ποτέ μόνο.
16 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα

Στίχοι ποιημάτων - τραγουδιών

Πάτησα την πέτρα που πάτησες Κάθισα στην πέτρα που κάθησες Ήπια νερό από την πηγή που ήπιες Κι όμως δε σε χόρτασα Στη δυστυχία ευτυχής Στη λάμψη της σελήνης τ΄απόβραδο έσβηνε το φως στην καινούρια μέρα που κανείς δεν ξέρει τι θα μας φέρει. Ποιος άραγε μπορεί να μας το πει αυτό; Γι΄αυτό προς τα πίσω ποτέ μην κοιτάζεις, ό,τι έγινε λέγε έχει καλώς, κοίταζε μπροστά και προχώρα και μέχρι αύριο έχει ο Θεός. Εξάλλου, τίποτα συ δεν μπορείς ν΄αλλάξεις. Κάποιος άλλος τα κανονίζει όλ΄αυτά. Σου γράφει, σου σβήνει, σου τα δίνει όλα ή τα πάντα σου παίρνει σε λίγα λεπτά. Γι΄αυτό μην ψάχνεις να βρεις εξηγήσεις, δεν υπάρχει εδώ λογική. Μόνο πρέπει να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος σ΄αυτήν την πλάση, υπάρχουν κι άλλοι πολλοί, που πιο δυστυχείς από σένα είναι κι αν τους γνωρίσεις, τρομάζεις. Και τότε "Μες στη Δυστυχία σου αισθάνεσαι Ευτυχής". Περιέχονται στο βιβλίο ποιημάτων ΄΄Η Σιωπή του Λόγου΄΄ του Βαγγέλη Κιαγιαδάκη (Φτερόλακα). Ρέθυμνο, 2004. Πέτρα ο Λόγος Πολλές φορές σκληρός σαν πέτρα, ανελέ...
12 σχόλια
Διαβάστε περισσότερα