Κι όταν τ΄όνειρο μου
κάπου συναντήσεις
μην το προσπεράσεις.
Κράτησε το
και πες πως είναι ένα μικρό παιδί
που χάθηκε στη νύχτα,
ξυπόλητο μες τη βροχή.
ζεστά ν' αλλάξει
και γλυκά νανούρισε το
μέχρι ν΄αποκοιμηθεί.
Και σαν ξυπνήσει το πρωί
και κλαίει
μην το μαλώσεις,
κανάκισε το
πες του λόγια τρυφερά
και τότε θα δεις
ότι θα χαμογελάσει.
Και μη φοβάσαι
τίποτα άλλο δε θα σου ζητήσει
γιατί έτσι έχει μάθει,
φτωχικά να ζει.
Εξάλλου τι έχεις να χάσεις
ένα όνειρο είναι
που ακόμα πόσο θα ζήσει;
Συνήθως όλα πεθαίνουν την αυγή.
κάπου συναντήσεις
μην το προσπεράσεις.
Κράτησε το
και πες πως είναι ένα μικρό παιδί
που χάθηκε στη νύχτα,
ξυπόλητο μες τη βροχή.Γι΄αυτό πάρ' το στοργικά
από το χέρι
δώσ' του ρούχα ζεστά ν' αλλάξει
και γλυκά νανούρισε το
μέχρι ν΄αποκοιμηθεί.
Και σαν ξυπνήσει το πρωί
και κλαίει
μην το μαλώσεις,
κανάκισε το
πες του λόγια τρυφερά
και τότε θα δεις
ότι θα χαμογελάσει.
Και μη φοβάσαι
τίποτα άλλο δε θα σου ζητήσει
γιατί έτσι έχει μάθει,
φτωχικά να ζει.
Εξάλλου τι έχεις να χάσεις
ένα όνειρο είναι
που ακόμα πόσο θα ζήσει;
Συνήθως όλα πεθαίνουν την αυγή.
( Για σένα..........
.....που μπορείς και κρατάς το όνειρο μου ζωντανό.... )
_____________________________________
Το ποίημα περιέχεται στο βιβλίο
Η Σιωπή του Λόγου
του Βαγγέλη Κιαγιαδάκη (Φτερόλακα)
Ρέθυμνο 2004
______________________________________________
Σχόλια