«Καλήν εσπέραν άρχοντες, αν είναι ορισμός σας, Χριστού τη θείαν γέννησιν να πω στ’ αρχοντικό σας. Χριστός γεννιέται σήμερον εν Βηθλεέμ την πόλη, Οι ουρανοί αγάλλονται, χαίρετ’ η φύσις όλη, Κυρά καμαροτράχηλη και φεγγαρομαγούλα Απού τον έχεις τον υγιό, τον μοσχοκανακάρη. Λούζεις τον και χτενίζεις τον και στο σκολειό τον πέμπεις Κι ο δάσκαλος τον έδειρε μ’ ένα χρυσό βεργάλι Και η κυρά δασκάλισσα με το μαργαριτάρι. Είπαμε δα για την κερά, ας πούμε για τη Βάγια. Άψε Βαγίτσα το κερί, άψε και το λυχνάρι Και κάτσε και ντουχιούντηζε ήντα θα μας εβγάλεις Γι απάκι, για λουκάνικο, για χοιρινό κομμάτι Κι από τον πύρο του βουτσού να πιούμε μια γιομάτη Κι από την μαύρη όρνιθα κανένα αυγουλάκι Κι από το πιθαράκι σου ένα κουρούπι λάδι Κι αν είναι κι απο πλιάτερο, βαστούμε και τ’ ασκάκι Φέρε πανιέρι κάστανα, πανιέρι λεπτοκάρυα Και φέρε και γλυκό κρασί να πιούν τα παλληκάρια Κι αν είναι με το θέλημα, άσπρη μου περιστέρα, Ανοίξετε την πόρτα σας, να πούμε καλησπέρα Κι ακόμα δεν τον
Σχόλια
να τον θυμάστε σε κάθε γωνιά της αυλής και όχι μόνο.
Να τον έχετε στην καρδιά σας και θα ζει για πάντα μέσα από σας.
Εγώ, δυστυχώς, τον έχασα όταν ήμουν 14 χρονών.
Πολλά φιλιά και καλώς όρισες πίσω
γεμάτη φως και τρυφερότητα.
Άραγε, είναι μόνο οι γωνίες της αυλής σου, ή και της καρδιάς σου;
Η δημιουργία του σε ανθρώπους και πράγματα ήταν μαγική !!
Πρώτα απ όλα , εμφανής σε σένα Στελλίτσα , που σαι τόσο καλό και τρυφερό πλάσμα !!!!
Θα ζει για πάντα , σε κάθε γωνιά της αυλής, της καρδιάς, των αναμνήσεων σου !!
Τα σαμιώτικα φιλιά μου