Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος...

ΓΙΑΤΙ ΚΥΡΙΕ ΣΥΝΑΔΕΛΦΕ;

Όταν πριν από είκοσι σχεδόν χρόνια φόρεσα τη στολή του Έλληνα Αστυνομικού, ένοιωσα περήφανος που θα μου δινόταν η ευκαιρία να κάνω και εγώ κάτι στην κοινωνία.
Να προστατέψω τους συμπολίτες μου, να προσφέρω στσυς συνανθρώπους μου, να εξυπηρετήσω όσους ζητούσαν τη βοήθεια μου.

Σ' αυτά τα χρόνια δε λέω ότι κατάφερα όλα όσα είχα ονειρευτεί σαν νέος. Πολλές οι αντιξοότητες, σε μια χώρα που όλοι θέλουν η Αστυνομία να επιτελεί με αυστηρότητα και στο ακέραιο το καθήκον της, ΑΛΛΑ στους άλλους . Ο καθένας εξαιρεί τον εαυτό του .

Κατάφερα όμως να διατηρήσω κάτι που με περηφάνια θα κληροδοτούσα στα παιδιά μου:την ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΜΟΥ. Περπατούσα με το κεφάλι ψηλά.

Όμως μεχρι στις 6-12-2008....
Τη μέρα που συνάντησες μια παρέα παιδιών που ανάμεσα τους ίσως ήταν και ο γιος μου . Ίσως πιο πίσω να ήταν και ο γιος σου . Ναι. Σου αντιμίλησαν. Ενδεχομένως να πέταξαν και μια πέτρα. Ίσως και να σε έβρισαν με τον εφηβικό τους τσαμπουκά. Και συ αντί να τους νουθετήσεις ή έστω να φύγεις βρε αδερφέ, ( μήπως ήταν η πρώτη φορά που σε έβρισαν ή μήπως θα ήταν η τελευταία; ) τράβηξες όπλο.
Και πυροβόλησες .
Και σκότωσες.
Ψυχές, ζωές, όνειρα...

Κι αν το παιδί ήταν οργισμένο, σίγουρα δε φταίει αυτό. Μπορεί να φταίμε εμείς οι γονείς, το εκπαιδευτικό σύστημα που καθιστά τους μαθητές τους ποιο σκληρά εργαζόμενους πολίτες, η διάχυτη μυρωδιά της σαπίλας και της σήψης πσυ απλώνεται στη χώρα και που με αποσμητικά προσπαθούμε να καθαρίσουμε και η επιλεκτική ατιμωρησία αποτελεί πλέον κανόνα...και δεν ξέρω τι άλλο.

Όχι όμως ο κάθε 15χρονος.

Τι θα πω στο γιο μου που ντρέπεται να πει πως ο πατέρας του είναι Αστυνομικός ;

ΙΙως θα αντικρίσω τους φίλους του, που με κοιτάζουν πλέον με καχυποψία;

Πως θα πείσω τους συμπολίτες μου να εμπιστεύονται τους Αστυνομικούς και ότι εσύ αποτελείς μια θλιβερή εξαίρεση;

Πως θα γίνω πιστευτός σαν εκφράσω τα συλλυπητήρια μου στην οικογένεια του νεαρού;

Γιατί μου πήρες τη αξιοπρέπεια μου;


ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΑΣΚΑΛΑΚΗΣ

ΜΕΛΟΣ Ε.Α.Υ.Ν.ΧΑΝΙΩΝ



Σχόλια

Ο χρήστης SPantelaki είπε…
Πίσω από κάθε σφαίρα...
Πίσω από κάθε πέτρα...
Πίσω από κάθε τζαμαρία...
Πίσω από κάθε σύνθημα...
Πίσω από κάθε γκράφιτι...
Πίσω απ΄τα λόγια, ακόμα και τα σκληρά...
Πίσω από κάθε ασπίδα...
Κάτω από κάθε κουκούλα...
Κάτω από κάθε στολή...
...υπάρχουν ψυχές ανθρώπων.
Γιατί δεν μπορούν να πορευτούν μαζί, για ένα πραγματικά καλύτερο κόσμο?
Ο χρήστης ΣΤΕΛΙΟΣ ΣΤΑΥΡΑΚΑΚΗΣ είπε…
Εσεις τι κάνατε κύριε Δασκαλάκη τόσα χρόνια για να απαλαγείτε από αυτούς τους κακούς συνάδελφους που δυσφημούν τον κλάδο σας;
Μη μου πείτε πως βρεθήκατε προ εκπλήξεως; Φαντάζομαι πως με αυτού του είδους κομπλεξικούς, βίαιους, αυταρχικούς συναδέλφους θα συναναστρεφόσαστε καθημερινά. Δεν περιμένατε αλήθεια πως κάποια μέρα, θα συνέβαινε το κακό;
Τι να πείτε τώρα στα παιδιά σας;
Πως κάνατε λάθος!
Και μεταξύ μας, τους το πείτε, δεν τους το πείτε, αυτά ξέρουν!

ΥΓ: Συγχωρέστε το επιθετικό ύφος μου, σας σέβομαι.
Ο χρήστης SPantelaki είπε…
Αγαπημένε μου Στέλιο...
στον τόπο μας λένε... ''Απού΄ναι όξω απ΄το χορό, πολλά τραγούδια ξέρει..''
Πόσο δίκιο κρύβει αυτή η ρήση...
Ο χρήστης Γιαννης Δ. είπε…
Απαντάτε μόνος σας xωρiς να γνωρίζεται ούτε πόσες παρεμβάσεις έγγραφες και επώνυμες έχω κάνει προς την υπηρεσία μου για όλα αυτά τα κακώς κείμενα, αλλά ούτε και τη δαμόκλειο σπάθη που κρέμεται πάνω από το κεφάλι οποιουδήποτε ΤΟΛΜΗΣΕΙ να δημοσιοποιήσει τιs απόψεις του. Ισως κάποια στιγμή μας δοθεί η ευκαιρία να σας δείξω από κοντά όλες τις έγγραφες και επώνυμες διαμαρτυρίες μου
Ο χρήστης Wanderer είπε…
Κύριε Δασκαλάκη, το σίγουρο είναι οτι το να τα βάζουμε όλα στο ίδιο τσουβάλι είναι το πιο εύκολο, δεν είναι όμως αυτό που μας βοηθά να αισθανόμαστε ώριμοι άνθρωποι.
Σαφώς και όσοι υπηρετούν στο αστυνομικό σώμα δεν είναι οι ίδιοι άνθρωποι, αυτό που περιμένουμε ως πολίτες όμως είναι να ακουστούν κι οι δικές σας φωνές, να διεκδικήσετε αυτοί που σας δίνουν εντολές να αξίζουν να έχουν τη θέση που τους έχει δοθεί. Να διεκδικήσετε να σας παρέχουν όσα χρειάζεστε, εκπαίδευση, γνώση και στήριξη. Έτσι, μόνο θα ησυχάσει αυτό το οργισμένο πλήθος που ψάχνει απελπισμένα να κατηγορίσει κάποιον (εκτός από τον εαυτό του ίσως) για όλη την οδύνη που βιώνει καθημερινά.
Δυστυχώς, η εικόνα που υπάρχει για την ΕΛ.ΑΣ. είναι πως άνθρωποι σαν κι εσάς αποτελούν την εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα της κατάχρησης εξουσίας. Φαντάζομαι πως θα είναι απελπιστικά δύσκολο για εσάς να έχετε αυτόν τον ρόλο στην καθημερινότητά σας. Ωστόσο, για εμάς τους απ' έξω, αποτελείτε παρηγοριά και μια ελπίδα πως κάτι μπορεί να αλλάξει.
Υπό αυτές τις συνθήκες, ο γιος σας θα πρέπει να είναι περήφανος για τον πατέρα του όχι γιατί είναι αστυνομικός αλλά γιατί παραμένει άνθρωπος και στο τέλος αυτό είναι που έχει πάντα σημασία.

Με εκτίμηση
Ο χρήστης Dilbert είπε…
..καλα τα λετε Κυριε Γιαννη...

...αλλα εδω ειμαστε στην χωρα της υπερβολης....μαζι με τα ξερα καιμε -χωρις τυψεις- και τα χλωρα....και βεβαια λεμε και μεγαλες κουβεντες...σαν γνησιοι "επαναστατες" ...τρομαρας μας...
Ο χρήστης Μάρκος είπε…
Κύριε Δασκαλάκη, τώρα ξυπνήσατε; Από το 1994, συνάδελφοί σας έχουν σκοτώσει άλλους 15 πολίτες χωρίς λόγο. Ύποπτη η "ευαισθησία" σας...
Ο χρήστης Μάρκος είπε…
http://www.enet.gr/online/online_text/c=112,id=42859268

Ιδού και ο κατάλογος των νεκρών από τους συναδέλφους σας, που δεν πήρατε χαμπάρι όλα αυτά τα χρόνια...
Ο χρήστης SPantelaki είπε…
κ. Μάρκο, θέλετε να μπούμε στην διαδικασία να μετράμε απώλειες; Πόσοι πολίτες, πόσοι αστυνομικοί, πόσοι πιλότοι, πόσοι φαντάροι κ.λ.π. Έχει αυτό νόημα λέτε ή να βρούμε τα αίτια που οδηγούν σ΄αυτές τις απώλειες, ώστε να σταματήσουμε να θρηνούμε;
Ο χρήστης Μάρκος είπε…
Φυσικά να μπούμε. Δεν μπορεί κύριε "ευαίσθητε" μπάτσε να καταλάβατε τώρα τι κάνει η ΕΛΑΣ. Εκτός κι αν τα πράσινα γυαλιά σας δεν σας άφηναν να δείτε τίποτα τοσα χρόνια...Τόσο καιρό που δεν μπήκατε στον κόπο να βρείτε τα αίτια, και σας έπιασε τώρα ο πόνος...
Ο χρήστης SPantelaki είπε…
Νομίζω ότι θα έπρεπε να σέβεστε το ότι η επιστολή του αστυνομικού είναι επώνυμη και δεν κρύφτηκε πίσω από τίποτα. Αντί να το σέβεστε και χωρίς να γνωστοποιήσετε και τα πλήρη στοιχεία σας, αφού έχετε σκοπό να εκφράζεστε με αυτό τον τρόπο, εσείς τον αποκαλείτε μπάτσο και λείπει μόνο το γουρούνι - δολοφόνος. Από τέτοιους ανθρώπους λοιπόν με αυτές τις ...βαθυστόχαστες εκφράσεις εμείς να περιμένουμε κάτι καλύτερο? Όπως βλέπετε κ. Μάρκο εγώ δημοσιεύω όλα τα σχόλια, παρόλο που ξέρετε πολύ καλά ότι έχω τη δυνατότητα να επιλέξω τι να δημοσιεύσω. Λυπάμαι που άλλο σχόλιο σας δεν θα δημοσιευθεί, αν κινείται στο ίδιο πλαίσιο έκφρασης. Όχι γιατί θα είναι μια διαφορετική άποψη, μα θα είναι λόγος κούφιος, εντελώς κενός και εγώ τέτοιου είδους λόγο δεν θέλω να δημοσιεύεται από τη σελίδα μου. Ευχαριστώ για την επικοινωνία σας.
Ο χρήστης Μάρκος είπε…
Όταν αδιαφορείτε όλα αυτά τα χρόνια για τις δολοφονίες της Αστυνομίας, και ξαφνικά "ξυπνάτε" τώρα, επειδή προφανώς είστε ΠΑΣΟΚοι, τότε λυπάμε πολύ, αλλά δεν είστε τίποτα λιγότερο από μπάτσος. Αν σας προσβάλει η έκφραση αυτή, επίσης λυπάμαι. Δεν με ενδιαφέρει αν θα δημοσιεύσετε το σχόλιό μου. Βλέπετε, εγώ δεν λαϊκίζω, αλλά παραθέτω στοιχεία. Τα οποία λένε ότι 14 πολίτες έχει σκοτώσει η Αστυνομία από το 1994 ως το 2004, αλλά εσείς και οι συνάδελφοί σας δεν είδατε και δεν ακούσατε τίποτα. Και ξαφνικά τώρα ξυπνήσατε. Είναι το γνωστό "δημοκρατικό" αισθητήριο των Κρητικών να φανταστώ, που ενώ το "παίζουν" Δημοκράτες, στην Χούντα ήταν όλοι προσοχή και δεν έριξαν ούτε δυναμιτάκι;
Ο χρήστης SPantelaki είπε…
Το οτι είμαι Κρητικιά είναι ένας λόγος ΝΑ ΕΙΜΑΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΗΦΑΝΗ!!!!!!!! ΠΑΡΑ ΠΟΛΥ!!! Τόσο που δεν είσαι σε θέση εσύ με το ρηχό - κούφιο και πορωμένο σου μυαλό να το καταλάβεις. Το ότι δεν είμαι ΠΑΣΟΚ με κάνει να νοιώθω περήφανη που δεν έχω συντελέσει στην καταστροφή αυτής της χώρας...
Δύο αστυνομικοί, δεν θα αναφερθώ σε άλλα θύματα, που αυτή τη στιγμή που μιλάμε είναι σε κατάσταση εγκεφαλικώς νεκροί και ένας παράλυτος και τυφλός, μόνο τον τελευταίο χρόνο χτυπημένοι, δεν είναι απώλειες έτσι? Δεν είναι άνθρωποι? Γιατί? Επειδή φοράνε στολή? Μα τι ήλίθιοι άνθρωποι, σαν και σένα, που υπάρχουν στον κόσμο.... Διάβασες το χθεσινό άρθρο του Μίκη Θεοδωράκη ''Οι μπάτσοι'' ? Το διάβασες? Ή έπαψαν για σας να έχουν βαρύτητα πια προσωπικότητες σαν τον Θεοδωράκη ? Θέλετε σώνει και καλά να κάψετε την Ελλάδα? Κάψτε την ... Σκοτώστε και όλους τους αστυνομικούς, αν αυτοί νομίζετε ότι φταίνε για όλα... Θα ικανοποιηθεί έτσι η διαστροφική σας μανία. Αλλά τίποτα άλλο δεν θα καταφέρετε γιατί δεν είναι άξιοι άνθρωποι σαν και σας να ονειρευτούν ένα καλύτερο κόσμο και μέσα από αληθινούς και σοβαρούς αγώνες να τον κάνουν πραγματικότητα...Τίποτα άλλο δεν θα σχολιάσω και σε παρακαλώ μην ξαναγράψεις... Αρκετά...Το λέω δημόσια ότι δεν θα ξαναδημοσιεύσω τίποτα απ΄ότι γράψεις, εκτός και αν ζητάς συγνώμη, την οποία θα ζητήσω και γω από τους αναγνώστες μου για την απαράδεκτη αισθητική του λόγου μου. Και που είστε ? Σταματήστε να εκμεταλεύεστε το θάνατο ενός 16 χρονου παιδιού....ΤΟ ΣΚΟΤΩΝΕΤΕ ΚΑΘΕ ΜΕΡΑ ΞΑΝΑ...........
Ο χρήστης SPantelaki είπε…
Υ.Γ. Δεν είσαι σε θέση εσύ να κρίνεις την πορεία και την ιστορία ενός λαού... Οι Κρητικοί ποτέ δεν λάκισαν, πάντα στάθηκαν και στέκονται στο ύψος των περιστάσεων γιατί την λεβεντιά την έχεις στο αίμα σου. Δεν την αποκτάς και δεν μαθαίνεται... Μήπως επόμενη ''καραμελίτσα'' για αφορμή ''αγώνα'' θα είναι ''σκοτώστε τους Κρητικούς''? ή ''Φωτιά παντού ώσπου να χωρισθεί η Κρήτη από την Ελλάδα''? Ε, μα τι να πω πια...

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

''Μαντινάδα είναι η κραυγή που αφήνει μια ψυχή αρρενωπή, αλλά εξαιρετικά ευαίσθητη: Η Κρητική Ψυχή. '' ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ

΄Ο,τι γραφτεί μες την ψυχή, καλό - κακό, δε σβήνει και έχει το χέρι του γραφιά, για πάντα, την ευθύνη... Μήτσος Σταυρακάκης Βάλε νερό στ΄τσι χούφτες σου κι όσο θα δεις να μείνει είναι οι χαρές που αλάργω σου εδά η ζωή μου δίνει. Ποτέ μην πάρεις δανεικά φτερά για να πετάξεις, με τα δικά σου να πετάς κι όποτε, κι όπου φτασεις... Αν βρω τ΄αθάνατο νερό δεν πίνω κι ας πεθάνω άμα δε βρεις να πιεις και συ ήντα θα ζω να κάνω... Στην αγκαλιά μου έζησες το κάθε όνειρο σου και ΄καμα ένα και πονώ που το κρατείς δικό σου... Πάντοτε σβήνει ένα κερί στον άνεμο αφημένο κι ευθύνη έχει απού ΄πρεπε να το κρατά αναμμένο... Φτερούγες κάνει η σκέψη μου κι απάνω σου τσ΄απλώνει, να σου σκεπάζει το κορμί, φως μου, να μην κρυώνει... Σπόρους του γιασεμιού θα βρω στη σκέψη να φυτέψω, να κάμω γλάστρα την καρδιά λουλούδι να σου μπέψω. Αφού δεν είναι δυνατό κοντά σου να σιμώσω, ενός ονείρου θα΄κλουθώ, να΄ρθω να σ΄αναταμώσω. Ήθελα να΄μαι θάλασσα και συ από πάνω

Στίχοι ποιημάτων - τραγουδιών

Πάτησα την πέτρα που πάτησες Κάθισα στην πέτρα που κάθησες Ήπια νερό από την πηγή που ήπιες Κι όμως δε σε χόρτασα Στη δυστυχία ευτυχής Στη λάμψη της σελήνης τ΄απόβραδο έσβηνε το φως στην καινούρια μέρα που κανείς δεν ξέρει τι θα μας φέρει. Ποιος άραγε μπορεί να μας το πει αυτό; Γι΄αυτό προς τα πίσω ποτέ μην κοιτάζεις, ό,τι έγινε λέγε έχει καλώς, κοίταζε μπροστά και προχώρα και μέχρι αύριο έχει ο Θεός. Εξάλλου, τίποτα συ δεν μπορείς ν΄αλλάξεις. Κάποιος άλλος τα κανονίζει όλ΄αυτά. Σου γράφει, σου σβήνει, σου τα δίνει όλα ή τα πάντα σου παίρνει σε λίγα λεπτά. Γι΄αυτό μην ψάχνεις να βρεις εξηγήσεις, δεν υπάρχει εδώ λογική. Μόνο πρέπει να ξέρεις ότι δεν είσαι μόνος σ΄αυτήν την πλάση, υπάρχουν κι άλλοι πολλοί, που πιο δυστυχείς από σένα είναι κι αν τους γνωρίσεις, τρομάζεις. Και τότε "Μες στη Δυστυχία σου αισθάνεσαι Ευτυχής". Περιέχονται στο βιβλίο ποιημάτων ΄΄Η Σιωπή του Λόγου΄΄ του Βαγγέλη Κιαγιαδάκη (Φτερόλακα). Ρέθυμνο, 2004. Πέτρα ο Λόγος Πολλές φορές σκληρός σαν πέτρα, ανελέ

Καλήν εσπέραν άρχοντες...

«Καλήν εσπέραν άρχοντες, αν είναι ορισμός σας, Χριστού τη θείαν γέννησιν να πω στ’ αρχοντικό σας. Χριστός γεννιέται σήμερον εν Βηθλεέμ την πόλη, Οι ουρανοί αγάλλονται, χαίρετ’ η φύσις όλη, Κυρά καμαροτράχηλη και φεγγαρομαγούλα Απού τον έχεις τον υγιό, τον μοσχοκανακάρη. Λούζεις τον και χτενίζεις τον και στο σκολειό τον πέμπεις Κι ο δάσκαλος τον έδειρε μ’ ένα χρυσό βεργάλι Και η κυρά δασκάλισσα με το μαργαριτάρι. Είπαμε δα για την κερά, ας πούμε για τη Βάγια. Άψε Βαγίτσα το κερί, άψε και το λυχνάρι Και κάτσε και ντουχιούντηζε ήντα θα μας εβγάλεις Γι απάκι, για λουκάνικο, για χοιρινό κομμάτι Κι από τον πύρο του βουτσού να πιούμε μια γιομάτη Κι από την μαύρη όρνιθα κανένα αυγουλάκι Κι από το πιθαράκι σου ένα κουρούπι λάδι Κι αν είναι κι απο πλιάτερο, βαστούμε και τ’ ασκάκι Φέρε πανιέρι κάστανα, πανιέρι λεπτοκάρυα Και φέρε και γλυκό κρασί να πιούν τα παλληκάρια Κι αν είναι με το θέλημα, άσπρη μου περιστέρα, Ανοίξετε την πόρτα σας, να πούμε καλησπέρα Κι ακόμα δεν τον