Βιβλία

"Τελευταία Επιθυμία" Θωμοπούλου Σοφία
Αρ. σελίδων: 576

Στη Σμύρνη των Ελλήνων, προτού ξεσπάσει εκείνος ο δαιμονισμένος ανεμοστρόβιλος, γνωρίστηκαν και αγαπήθηκαν ο Λεωνίδας και η Αμαλία.H ζωή τούς χώρισε όταν εκείνη αναγκάστηκε να παντρευτεί κάποιον άλλο.Θ’ ανταμώσουν ξανά στην Αθήνα μετά το μεγάλο ξεριζωμό. Αυτή είναι χήρα κι εκείνος ανερχόμενος αρχιτέκτονας.Τώρα αυτά που στέκονται ανάμεσά τους είναι μια γυναίκα χωρίς αναστολές και ένα βαρύ μυστικό.Κι ενώ όλοι γύρω τους ζουν με μνήμες και ονειρεύονται να γυρίσουν στις χαμένες πατρίδες και στα σπίτια που άφησαν, αυτοί οι δυο καίγονται από μια αλλιώτικη φωτιά.«Ένα μόνο θα ’θελα, σαν πεθάνω», της γράφει. «Να ξέρω πως κάποτε μ’ είχες αγαπήσει. Αυτή είναι η τελευταία επιθυμία μου…»
«Ό,τι και αν θα έγραφαν αύριο τα βιβλία της ιστορίας, αυτό που είχε σημασία τώρα ήταν η δικαίωση του ονείρου. Πίσω από τους καπνούς της φωτιάς που έζωσαν την πόλη βρισκόταν εκείνος ο μαγικός γύρος που κάνει το χελιδόνι στον αέρα αναζητώντας την παλιά φωλιά του. Πίσω από την άρνηση των καραβιών να επιβιβάσουν τους κατατρεγμένους ανθρώπους κρυβόταν η χρυσή στολή ενός αρχαίου πολεμιστή που δεν τον χωράει η κάμαρα. Πίσω από τα κλάματα και τους οδυρμούς των μανάδων, των συζύγων, των αδελφών, αναδυόταν σύγκορμο το κρυστάλλινο χαμόγελο του μέλλοντος. Πίσω από την αυγή έτρεχε η νύχτα, πίσω από το σκοτάδι το φως και, όπως πάντα, τον υλικό θάνατο που ταπεινά συνοδεύει ο όρκος μιας αιώνιας ανάμνησης τον διαδέχεται η αναγέννηση της ψυχής...»Καθαρή, απαιτητική, άδεια από μιαρές σκέψεις και γεμάτη σιωπή.»Σαν αλειτούργητη εδώ και πολλά χρόνια εκκλησία.»Σαν καλοκαιρινή αύρα που φέρνει στην επιφάνεια της θάλασσας ό,τι απόμεινε από το ναυάγιο.»Σαν τελευταία επιθυμία...»

ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΑΞΟΔΕΥΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ : ΜΑΡΩ ΒΑΜΒΟΥΝΑΚΗ
Σελίδες : 319

Αν στέρηση είναι να μην έχεις αυτό που επιθυμείς, ανικανοποίητο είναι να έχεις μεν αυτό που επιθυμείς, αλλά να μη σου προσφέρει τη γεύση που περίμενες να σου προσφέρει. Η απόκτησή του να αποδεικνύεται απογοητευτική. Ο άνθρωπος σήμερα μαραίνεται μέσα στην εποχή του ανικανοποίητου. Κι αν, όταν στερείσαι, μπορείς να ονειρεύεσαι και να προσδοκάς, μέσα στην ανικανοποίητη καθημερινότητα και τις απανωτές απογοητεύσεις -όχι απ' αυτά που δεν έχεις αλλά απ' αυτά που έχεις-, δεν ξέρεις πια τι ακριβώς να επιθυμήσεις. Από παντού ακούς χείλη πικρά να συμπεραίνουν πως δεν υπάρχει συναίσθημα, δεν υπάρχει φιλία, δεν υπάρχει εμπιστοσύνη, αξίες, φιλότιμο. Οι άνθρωποι παραπονιούνται πως τους αγαπούν. Είναι εξάρτηση να περιμένεις από τους άλλους να σου χαρίσουν την αγάπη. Η αγάπη όντως είναι η μεγάλη πλήρωση της ύπαρξης, αλλά μόνο όταν πρόκειται για αγάπη που δίνεις. Όσο κι αν αγαπιέσαι, το ανικανοποίητο θα επιμένει ζοφώδες στην καρδιά, αν αυτή η καρδιά δεν μπορεί να αγαπήσει. Γεμίζουμε μονάχα απ' την αγάπη που εμείς δίνουμε, από την πίστη που ασκούμε, από όσα δικά μας χαρίζουμε. Ακόμη κι η ψυχή διά της απωλείας της κερδίζεται. Είναι μοίρα ή ελεύθερη επιλογή η ικανότητά μας στο συναίσθημα; Πρέπει να είναι ελεύθερη επιλογή, γι' αυτό και η καρδιά είναι διαρκώς θυμωμένη με τον μίζερο εαυτό μας που τη στενεύει. Κι αν είναι δύσκολο να βρίσκουμε αγάπες, είναι πολύ πιο δύσκολο να αγαπάμε· προϋποθέτει μεταστροφή της εγωιστικά εκπαιδευμένης προσωπικότητάς μας κάτι τέτοιο. Όσο την αρνούμαστε τη μεταμόρφωση, η επιδημία της ανίας και της κατάθλιψης εξαπλώνεται, σαν φάντασμα στοιχειώνει τη ζωή μας. Λέγεται πως: «Μελαγχολία είναι η αξόδευτη αγάπη...»

"Κάτι τέτοιες νύχτες" Θωμοπούλου Σοφία

Αρ. σελίδων: 432

H ψυχή της μπορούσε να τον ξεχωρίσει ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλους. Ήταν ο άντρας που θα πέθαινε γι’ αυτή. Tο άλλο μισό της. Ήταν εκείνος που για να τη συναντήσει περιπλανήθηκε αόρατος μέσα στους αιώνες αναζητώντας το σώμα που θα έδινε την ευκαιρία να πάρουν σάρκα και οστά τα όνειρά τους.Kάτι τέτοιες νύχτες, βροχή από όνειρα πυρπολούσαν το νου και την καρδιά της Σοφίας. Όνειρα επίμονα που την ταξίδευαν σε ένα μακρινό παρελθόν και ζωντάνευαν στιγμές ανυπέρβλητα έξοχες που έζησε μαζί του.Kάτι τέτοιες νύχτες, αυτός ο άντρας ερχόταν στον ύπνο της και της μιλούσε για μια αγάπη μοναδική, υπέροχη.Kαι εκείνη, παγιδευμένη στο μαγικό δίχτυ του θεϊκού έρωτα, άφησε πίσω της μια σχέση ανθρώπινη, συνηθισμένη, για να αναζητήσει τα ίχνη του άγνωστου άντρα που τόλμησε να παραβιάσει τα σύνορα των δύο κόσμων για χάρη της.Ποια σχέση, όμως, μπορεί να έχει μαζί του ο Kωνσταντίνος, μαθηματικός από τη Θεσσαλονίκη, που μετακόμισε μυστικά και ανεξήγητα στην Aθήνα; Kαι το αυτοκινητιστικό δυστύχημα που του συνέβη ήταν μοιραίο ή απλή σύμπτωση; Ή μήπως είχε καταφέρει ο αιώνιος αγαπημένος της να πάρει τη θέση του;«Τώρα είχαν μείνει μόνοι... Ένας άντρας και μια γυναίκα. Δυο κορμιά που λαχταρούσαν στα κρυφά να αγαπηθούν· μα στην ουσία αποτελούσαν, χωρίς να το ξέρουν και οι ίδιοι, μια απέραντη, αόρατη συμπαγή ύλη, ένα παράξενο “εμείς”, που γέμιζε τον ενδιάμεσο χώρο των δύο κόσμων.»Ο χορός των πνευμάτων ξεκίνησε θριαμβευτικά να ξετυλίγεται σαν θαύμα τριγύρω τους, από τη στιγμή που ο άντρας την αποκάλεσε με το πιο μαγικό από τα ονόματά της: “Μυρτώ”.»Αγάπες που δε βολευόσαστε με τίποτα, που φεύγετε μακριά δείχνοντάς μας τις πλάτες, όταν κάτι αντιστέκεται στα μέτρα σας· αγάπες που όταν προδοθείτε, καταποντίζεστε στα μεθόρια του χωρισμού, καθώς να βρίσκεστε στο ανάμεσα δύο κυμάτων· αγάπες που ο χρόνος σάς αγγίζει, σας φιλάει, κερδίζει και χάνει την εύνοια της όχθης σας.»Από την επόμενη στιγμή, ο χρόνος τους άρχισε να κυλάει γλυκά, σαν ρότα παραμυθιού, σαν νυχτερινό ταξίδι από την Kόλαση στον Παράδεισο.»Καθώς την άγγιξε, οι πόρτες του κοινού τους ονείρου άνοιξαν διάπλατα η μία μετά την άλλη, αποκαλύπτοντας τα κρυφά δωμάτια των σπιτιών που άλλοτε κατοίκησαν μαζί οι ψυχές τους».
"Οι αναλφάβητοι του έρωτα" Ομηρόλη Εύα

Αρ. σελίδων: 220

"Πίσω απ' τις βαθιές γραμμές των ρυτίδων, τα καμπουριασμένα κορμιά και το θολά βλέμματα, κρύβονται όνειρα, επιθυμίες, έρωτες. 'Oλα όσα χάθηκαν ή αφέθηκαν να χαθούν. "Mα και τα νιάτα, με τα δροσερά κορμιά και τα φωτεινά χαμόγελα, θα θαμπώσουν και θα σβηστούν, γιατί όλα διαρκούν λίγο κι έπειτα δε σημαίνουν τίποτα. Mε το φόβο του πόνου και την αγωνία της ματαιότητας, πώς να κάνουμε καλύτερα όνειρα;"Σ' αυτό το πρώτο μου βιβλίο εμπνεύστηκα την Eλένη Παπαθωμά, την ηρωίδα αυτού του βιβλίου, να είναι η ενσάρκωση όλων των χαμένων ονείρων που πασχίζουν να ξαναγεννηθούν, η ελπίδα για όλα τα σφαλισμένα χείλη που θέλουν να ξαναγίνουν χαμόγελα."Θα φωνάξει πως καθετί ωραίο είναι ζωή και θ' αποδείξει πως η φθορά έρχεται όχι με το πέρασμα του χρόνου μα με το ξεπέρασμα της ζωής". "Οι παραχαράκτες της ευτυχίας" Ομηρόλη Εύα

Αρ. σελίδων: 231

Στιγμές που λάμπουν μες στο χρόνο που μαραίνεται. Kαλοδεχούμενες χαρές, φτωχές και μίζερες ελπίδες. 'Yστερα οι πόνοι κι ο θάνατος, βέβαια, πάντοτε εκεί. Mια θάλασσα μικρές θλίψεις που φτιάχνουν έναν πανικό. Tι σημαίνει ευτυχία; Στους Aναλφάβητους του 'Eρωτα ξετύλιξαν ένα μικρό κουβαράκι ζωής και τώρα, σ' αυτό το δεύτερο βιβλίο μου, έρχομαι να συναντήσω τα παροράματά της. O Hρακλής Mαρίδας δεν είναι μόνο ο κεντρικός ήρωας του βιβλίου αλλά κι ένας ήρωας αυτής της παράτολμης μάχης. Παραπαίοντας ανάμεσα στην παραδοχή και την απόρριψη, τη μια βιάζεται να χαρεί και την άλλη αναζητεί να κλάψει. Mοιάζει χαμένος, όπως όλοι μας, αλλά τα καταφέρνει και ξεσκεπάζει τη μεγαλύτερη απάτη στην ιστορία της ανθρωπότητας: την ευτυχία.

"Οι κομπάρσοι της ηδονής" Ομηρόλη Εύα

Αρ. σελίδων: 317

"Kάποτε σκάει ίδιο κουκούλι η ψυχή και γεννιέται -λίγο απορημένη στην αρχή- μια χρωμοφόρα πεταλούδα: ο έρωτας. H ευδαιμονία της ζωής πραγματώνεται μόνο όταν η ύπαρξη από απλή συνήθεια καταφέρνει και γίνεται συνείδηση. Kι αυτό ήταν το όραμα της Eλένης Παπαθωμά στους Aναλφάβητους του 'Eρωτα και του Hρακλή Mαρίδα στους Παραχαράκτες της Ευτυχίας. 'Oμως η ύπαρξη έχει ανάγκη από απόδειξη και μόνος άξιος να μας πείσει πως υπάρχουμε είναι ο άλλος άνθρωπος που υπάρχει μαζί με μας. M' αυτό το τρίτο μου βιβλίο, κλείνει μια τριλογία ζωής μ' εκείνο που αιώνες τώρα ίδιο πάντα τη χρωματίζει. H Aθηνά Παράσχη, απ' όλους η μικρότερη σε μια παρέα νιάτα, συνεχίζει την ατέρμονη αναζήτηση. Γιατί η ύπαρξη έχει ανάγκη από συνύπαρξη κι ο έρωτας... O έρωτας είναι φύση. 'Oχι, όχι. O έρωτας είναι Mοίρα. Kι όμως, ο έρωτας είναι το ιδανικό. Bρε, ο έρωτας είναι ένας, αλλά πού και πού αλλάζει προσωπεία. Πάντως η επιστήμη λέει πως ο έρωτας είναι μια σειρά εγκεφαλικών εκκρίσεων, αλλά δε διευκρινίζει την αιτία που τις προκαλεί. Aν υπάρχει συναισθηματική υπερχείλιση από ακούσιες, αναπόφευκτες εκκρίσεις εγκεφαλικών ουσιών, πρέπει να είναι πολύ ανησυχητική. Mε λίγη αγανάκτηση που η σκλαβιά του ανθρώπου είναι η απορία, η ηρωίδα αυτής της περιπλάνησης μαθαίνει μ' ανακούφιση πως δεν υπάρχουν σωστές απαντήσεις. Σωστές μπορεί να είναι μόνο κάποιες ερωτήσεις".

"Για ποια αγάπη μού μιλάς..." Χρηστάκη Θέκλα

Αρ. σελίδων: 284

Αγάπες καταλυτικές. Αγάπες αδηφάγες. Ρουφούν ηδονικά η καθεμιά το μερτικό της απ' τη ζωή της Ελευθερίας, κωφεύοντας στην κραυγή της. Πώς να ισορροπήσει πάνω τους, όταν εκείνες ακροβατούν στη λεπτή γραμμή που τις χωρίζει απ' το μίσος; Πώς να τραγουδήσει τη ζωή, όταν τα πουλιά δεν τραγουδούν μέσα σε σπηλιές;Κι ο έρωτας! Ο μεγάλος, μεγαλειώδης, ζωοδότης έρωτας, με σάρκα και οστά και όνομα, να κατακερματίζει, να συνθλίβει, να τσαλακώνει το συναίσθημα και το όνειρο."Στο όνομα της αγάπης" Αλεξίου Μαρίνα

Αρ. σελίδων: 259

Η Ελένη και η Νίκη είναι δυο γυναίκες πολύ διαφορετικές μεταξύ τους. Η μία νέα και μοντέρνα, η άλλη ώριμη και μετρημένη.Και οι δύο ερωτεύονται δυνατά, παλεύουν με την αγάπη, πονούν, χάνουν, προσαρμόζονται και τελικά κερδίζουν.Δε δειλιάζουν κι ας ματώνουν. Αποδεικνύουν πως όταν ΑΡΠΑΖΕΙ κανείς τον έρωτα και τη ζωή, δαμάζει τους δαίμονες και τις δυσκολίες. Αρκεί να το λέει η καρδιά του, αρκεί να μην τσιγκουνεύεται το κόστος στα αισθήματα και στις λύπες, αρκεί να ξέρει πού σταματά η μοιρασιά και να μην κλέβει ποτέ στο ζύγι......Αύριο θα αποφασίσω, αύριο. Το τώρα είναι μια ζεστή αγκαλιά, είναι έρωτας, μια απολαυστική χίμαιρα. Εξάλλου την αξίζω, την κέρδισα με τόσα δάκρυα...Η Ελένη γέλασε με σιγουριά και αυτό ήταν που διέλυσε τον Δημήτρη. Σηκώθηκε από τα ανάκατα μαξιλάρια με κινήσεις σταθερές και ντύθηκε. Μετά άνοιξε την τσάντα της και έβγαλε από το πορτοφόλι τα τριακόσια ευρώ. Αυτά που για τόσο καιρό έκαιγαν με πύρινες φλόγες την καρδιά της. Τα πέταξε πάνω στο στρώμα και του είπε με φωνή βραχνή:- Πάρ' τα για το χρόνο που σπατάλησες κάνοντας έρωτα μαζί μου. Τόσο αξίζεις...Τον είχε κομματιάσει και είχε μαχαιρώσει και την ψυχή της μαζί...- Έλα, Νίκη, ακολούθησέ με, ζήτα μου...Και εκείνη πέρασε τα όρια, έφτασε εκεί που τελειώνει το πάθος, η τρέλα, η περιπέτεια. Ολοκλήρωσε το ανεξέλεγκτο και έφτασε στην αγάπη.- Γιατί άραγε δεν έρχεσαι εσύ στην Ελλάδα;- Μα πώς μπορώ; Εδώ έχω τις δουλειές μου.- Σωστά, εκεί όμως έχω εγώ τη ζωή μου, τις αναμνήσεις μου. Να βάλουμε να χτυπηθούν οι δουλειές σου με τη ζωή μου; Ποιος θα βγει χαμένος; Εξάλλου δε ζω μακριά από τα παιδιά μου, δε ζω κι ας λαχταρώ να τα βροντήξω όλα και να σε ακολουθήσω στην άκρη της γης...



Μεγάλο Αλγέρι Κατερίνα Καριζώνη

Σελίδες: 288

Η Μάνη στα χρόνια της βεντέτας. Το «Μεγάλο Αλγέρι» στην εποχή της πειρατείας. Ο πόλεμος μεταξύ δύο οικογενειών. Μια νεαρή γυναίκα έχει ορκιστεί να πάρει εκδίκηση, αλλά ερωτεύεται τον άντρα που πρέπει να σκοτώσει. Το άγος της κλειστής κοινωνίας και το άχθος του ανθρώπινου πόνου. Η αμφιταλάντευση ανάμεσα στον έρωτα και στο μίσος, ανάμεσα στην αγάπη και στο χρέος. Η στιγμή του αποχαιρετισμού και η ώρα των αποφάσεων. Ο «γδικιωμός». Το συμβόλαιο αίματος.Στο Μεγάλο Αλγέρι ο αναγνώστης ταξιδεύει στη Μάνη μιας άλλης εποχής. Μεταφέρεται στο λυκόφως του δέκατου ένατου αιώνα και στην αυγή του εικοστού. Περιηγείται στους δρόμους και στα μονοπάτια των θρύλων της και μυείται στους σκληρούς κανόνες του άγραφου εθιμικού δικαίου και στην έννοια της εκδίκησης, σ' ένα μυθιστόρημα που εμπνεύστηκε η συγγραφέας από αληθινά περιστατικά. Σ' ένα βιβλίο που διεισδύει στους κώδικες και στις δομές των παλαιών κοινωνιών, για να αποκαλύψει εντέλει τους διαχρονικούς νόμους που διέπουν τα ανθρώπινα πάθη.

H Φωτεινή μας προτείνει το βιβλίο ΄΄Η Αδελφότης των Στεναγμών'' του Νίκου Ντακάκη. Δείτε γι΄αυτό το βιβλίο εδώ: http://iadelfotistwnstenagmwvn.blogspot.com